من شخصی هستم که درباره‌ی چیزها، احساسات قوی دارم – وقتی من از چیزی خسته هستم، غالب مردم می‌توانند آن را بیان کنند. من می‌توانم از طرف دیگران حمایت شوم، ولی آنقدر حساس هستم که اجازه نمی‌دهم. من می‌خواهم بدانم جایگاه من در مقابل دیگران کجاست و چه کسی و چه چیزی به حساب خواهم آمد – بخوبی برای اغلب مردم روشن است که جایگاهشان در مقابل من کجاست. وقتی در مورد چیزی ناراحت هستم، می‌خواهم دیگران جوابگو باشند، درست همان‌گونه که من هستم. من قوانین را می‌شناسم، ولی نمی‌خواهم دیگران بگویند که من چکار کنم. من می‌خواهم خودم تصمیم بگیرم.

من تمایل دارم فردی خود – کنترل و منطقی باشم – من در رفتار خود با احساساتم راحت نیستم. من با کفایت هستم – حتی کمال‌گرایانه – و ترجیح می‌دهم کارهایم را خودم انجام دهم. وقتی مشکلات و تضادهای شخصی وجود دارد، سعی می‌کنم احساساتم را دخیل نکنم. بعضیها می‌گویند من خونسرد و منزوی هستم، اما نمی‌خواهم عکس‌العملهای احساسی‌ام، مرا از کارهای مهمی که باید انجام دهم، منحرف سازند. معمولاً وقتی دیگران به من مراجعه می‌کنند، عکس‌العملهای خود را به آنها نشان نمی‌دهم.

من می‌خواهم آرام بوده و مشغول کار خودم باشم. من معمولاً از نظر اجتماعی به خودم توجه زیادی نشان نمی‌دهم و عموماً برای من غیرمعمول است که به خودم هم توجه زیاد داشته باشم. من راحت نیستم دیگران را رهبری کنم و یا با دیگران در رقابت باشم. بسیاری از مردم ممکن است بگویند من تا حدودی خیال‌پرداز هستم. بیشتر شوروهیجان من صرف رؤیاپردازی می‌شود. من می‌توانم کاملاً راضی باشم بدون اینکه احساس کنم که باید همیشه فعال باشم.

من علاقه دارم کاملاً متعهد و فداکار باشم. اگر تعهدات خود را عمل نکنم و آنچه را که از من اتنظار می‌رود، انجام ندهم، احساس ترس و وحشت می‌کنم. من می‌خواهم مردم بدانند که من برای آنها، آنجا هستم و آنچه را که باور دارم بهترین است، برای آنها انجام خواهم داد. من اغلب فداکاریهای شخصی بزرگی به‌خاطر دیگران انجام داده‌ام، خواه آنها بدانند و خواه ندانند. من اغلب چندان توجهی به خودم ندارم – من کاری را که لازم است انجام می‌دهم و بعد اگر فرصتی بود، استراحت می‌کنم. (و آنچه را که واقعاً می‌خواهم، انجام می‌دهم.)