سه گانه‌ها برای کار تحول آفرین، موضوع مهمی هستند زیرا مشخص می‌کنند که عدم تعادل اصلی ما کجاست. این نظریه‌ به سه مؤلفه‌ی اساسی روان انسان (غریزه، احساس و تفکر) اشاره دارد که بر اساس آن، سه کارکرد با «مراکز» ظریف بدن انسان مرتبط هستند و تثبیت شخصیت، عمدتاً به یکی از این مراکز مرتبط است. شایان ذکر است که علم پزشکی مدرن نیز مغز انسان را به سه بخش اساسی تقسیم می‌کند: مغز ریشه یا مغز غریزی، سیستم لیمبیک یا مغز هیجانی و قشر مغز یا بخش متفکر آن.  برخی از آموزگاران اِنیاگرام نیز بر همین اساس از سه مرکز سر، قلب و گات  یا مراکز تفکر، احساس و انجام یاد می‌کنند.

هر یک از این سه‌گانه‌ها طیفی از ظرفیت‌ها و عملکردهای ما را نشان می‌دهد که مسدود یا مخدوش شده است. سپس شخصیت، سعی می‌کند شکاف‌های مسدود شده را پر کند، هر تیپ شخصیتی به روش خود این کار را انجام می‌دهد و تفاوت در شخصیت‌ها نیز از همینجا ناشی می‌شود. به طرز متناقضی، اگر تیپ کسی در سه گانۀ احساس باشد، این بدان معنا نیست که آن‌ها احساسات بیشتری نسبت به سایر افراد دارند. به طور مشابه، اگر کسی در سه گانۀ تفکر باشد، این بدان معنا نیست که او از دیگران باهوش تر است. در واقع، در هر سه گانه، کارکرد مورد نظر (غریزه، احساس، یا تفکر) عملکردی است که ایگو به شدت پیرامون آن شکل گرفته است، و بنابراین جزئی از روان است که کمترین توانایی را دارد آزادانه عمل کند.